TECHNOLOGICZNA I PRZEDMIOTOWA SPECJALIZACJA W PLANOWANIU KOMÓREK PRODUKCYJNYCH

[BronislawaParticipant]

Reklama: system mes<br><br>Struktura niewytwarzająca jest to kompozycja komórek produkcyjnych o charakterze podstawowym i pomocniczym wraz spośród ich wewnętrznymi powiązaniami kooperacyjnymi występującymi w procesie fabrykacji.<br><br>Elementarną komórką produkcyjną istnieje stanowisko robocze, które jest często wymienione jako KP0. W systemie produkcyjnym stanowisko robocze nie występuje samodzielnie, lecz w celowo połączonych zgrupowaniach. Takie celowe łączenie stanowisk roboczych w większe jednostki nazywa się projektowaniem struktury produkcyjnej. Struktura produkcyjna wyniknie przez grupowanie stanowisk roboczych KP0 w cegły produkcyjne stopnia pierwszego KP1, które łączy się w komórki stopnia wtórego KP2 itd. <br><br>Jeżeli wyłonionym w ten sposób komórkom produkcyjnym przyporządkujemy samodzielne kierownictwo (administracje), to powstaną komórki produkcyjno-administracyjne (KPA), zaś ich zestaw nazwiemy strukturą produkcyjno-administracyjną.<br><br>KP1 – hacjenda, linia produkcyjna<br>KP2 – oddział wytwórczy<br>KP3 – wydział wytwórczy<br>KP4 – zakład wytwórczy<br>KP5 – zakład pracy<br><br>Przy projektowaniu budowy produkcyjnej pryncypialnym problemem istnieje znalezienie odpowiedzi na dodatkowe pytania:<br>1) Jak wystarać się produkcję n detali, które należy wypełnić w m procedurach na s przerozlicznych stanowiskach roboczych?<br>2) W ilu tudzież w których tradycjach rozmieścić s postępowań roboczych oraz kiedy te grupy wzajemnie powiązać?<br>3) Jaką wyselekcjonować specjalizację projektowanych komórek (technologiczną czy przedmiotową)?<br>4) Jak powiązać poszczególne fazy technologiczne procesu niewytwarzającego?<br><br>Tworzenie struktury produkcyjnej można dotyczyć jako kombinatoryczne łączenie usposobień roboczych a komórek wyższych stopni, lub też kombinatoryczne grupowanie detali proponowanych do wykonania w skonstatowanej komórce wytwarzającej.<br><br>W praktyce poufałe są dwie tendencje tworzenia struktury produkcyjnej:<br> tendencja technologiczna (specjalizacja technologiczna) – opierająca się na reguła technologicznego podobieństwa procedurze stosowanej na danych stanowiskach roboczych. Jest to połączenie stanowisk roboczych jednego sposobu i jednego typu, które komponują w ten sposób np. miejsce zamieszkania tokarek, wiertarek itp.<br> tendencja przedmiotowa (specjalizacja przedmiotowa) – opierająca się na kryterium współpracy różnych stanowisk roboczych przy pełnieniu określonego wyrobu lub wspólnocie wyrobów podobnych pod względem konstrukcyjno-technologicznym. W wytrwałości takiego postępowania powstaje np. gniazdo tarcz, kół zębatych<br><br>Na przedmiotową branżę można uradzić się, jeżeli wskaźnik wyzyskania maszyn zaś urządzeń będzie wystarczająco wysoki.<br>Alternatywa modelu branży struktury podlega od konkretnych warunków produkcyjnych. Jak kryterium wyboru jest dozwolone przyjąć współczynnik łącznych sumptów, a konkretnie jego minimalizację.<br>Z=Ko+Ktr+Kpt+Ktpz+Spm+Spr+Spow+Spl+Si<br>Ko – koszt bezpośredni obróbki<br>Ktr – nakłady na transport<br>Kpt – koszty specjalności w toku<br>Ktpz – koszty przezbrojeń<br>Spm – straty podyktowane przestojem obrabiarek<br>Spr – straty spowodowane przestojem robotników<br>Spow – straty spowodowane niekongruentnym wykorzystaniem powierzchni<br>Spl – straty spowodowane nadmiernym rozbudowaniem planowania <br>Si – inne straty<br>

[Author]

Posts